Intens dankbaar – en verrast

Door de drukte in de binnen- en buitenwereld 🙂 heb ik zo’n twee maanden niets meer gepost, dus volgt nu een uitgebreid verslag over de evolutie op Den Eik. Voortaan zullen in dit blog meer foto’s verwerkt worden, omdat ik deze openbare website daar meer voor wil gaan gebruiken dan de besloten Facebookgroep (waar trouwens door een foutje helaas een heel album verdwenen is, met de enige foto’s die er nog restten na een computercrash).

Hoe kan ik mij anders voelen dan dankbaar voor en verrast door de voorbije periode? Zeg mij dat eens, als je dit verslagje gelezen hebt!

Jonge vrijwilligers van overal – uit België, Nederland, Duitsland, Spanje, USA, Venezuela, Mexico, Saoedi-Arabië – hebben zich belangeloos ingezet om de droom van Robur op Den Eik mee gestalte te geven. Ze gaven mij méér dan alleen hun tijd, energie en werk – ze waren ook een beetje mijn kinderen (ze zijn allemaal jonger dan mijn eigen kinderen!) en ze gaven mij hoop voor de toekomst van de mensheid en onze planeet.

Behalve samen zorgen voor voldoende onderkomen voor zoveel mensen – begin november waren er acht helpers tegelijk! – hielden we ons vooral bezig met het voorbereiden en leggen van de natuurlijke deklaag van de vloer (chape, in ’t schoon Vlaams), die bestond uit zand (gedeeltelijk lokaal, uit de heide), kalk, tras, water en een mineraal additief. Puur natuur, dus!

Maar vóór het zover was werd de rest van de halve boomstammen tegen de muren geplaatst, omdat die mee in de chape gewerkt zouden worden, en kwam de firma – die door een wijziging in de planning al in december de warmtepomp komt plaatsen! – de vloerverwarming leggen. Dat was ook mooi om te zien leggen, dat systeem.

Op 30 oktober begonnen we met het chappen. Da’s niet in één-twee-drie klaar, dat heeft een week geduurd. Toch wel speciaal dát we dat allemaal doen, niemand van ons heeft ooit gebouwd, we leren het al doende… En gelukkig kwam Wolf Jordan tonen hoe we dat moesten doen.

Tussendoor zijn we ter ontspanning natuurlijk ook wel eens weggeweest, bijvoorbeeld een dagje naar Antwerpen, omdat de meesten van de vrijwilligers nog nooit in België geweest waren. En we hebben in het buurdorp Beerse échte frieten uit een puntzak gegeten! Er is natuurlijk ook Belgisch bier gedronken en Belgische chocolade gegeten. Dat moet gewoon. 🙂

(Foto: Feras Alsaggaf)

Na het chappen vertrok stilaan een aantal van mijn helpers, en wie er nog bleef hielp met de muren verder opvullen met kalkhennep, iets wat na de winter nog lang door zal gaan. Er is daar immers nog veel werk mee… lekker meditatief, want dat gaat heel traag, omdat we alles manueel doen. Je bent in de natuur en je werkt met je handen, in je eigen tempo, op mensenmaat. Van verbinding gesproken!

Op 15 november vertrok de laatste vrijwilliger, die een maand gebleven was.

En zo ben ik nu nog een tijdje alleen op Den Eik. Ik blijf wat langer dan gepland, want doordat we het natte seizoen ingegaan zijn, droogt de kalkhennep te traag, zowel de muren als de vloer. En zoals dat wel vaker gebeurt bij (bouw)projecten die vertraging hebben opgelopen, is er een soort domino-effect ontstaan, dat boeiend is om te zien – en mij het gevoel geeft dat alles klopt en uiteindelijk met de pootjes op de grond komt. Die vertraging van juni heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat er meer vrijwilligers (nodig) zijn – met dus meer mogelijkheid tot fantastische ervaringen voor veel meer mensen (zie ook vorige post); meer (buiten)infrastructuur – die ook later nog dienst kan doen; en dus nu ook de beslissing om de warmtepomp, die ik als optie voor later had gepland wegens behoorlijk kostelijk, in ijltempo tóch te laten plaatsen.
Voordelen:
– de vloer en de muren kunnen beter drogen met de warmtepomp die de hele winter héél zachtjes kan draaien;
– de mensen die van Robur gebruik gaan maken en de extra zorg voor een rocket mass heater er niet nog bij kunnen hebben (ze hebben tenslotte een burn-out, of willen zich volledig concentreren op hun creatieve project), hebben het comfortabel op een heel ecologische manier;
– de ruimte kan altijd aangenaam zijn, ook als hij een tijdje niet verhuurd werd;
– de bouw van de rocket mass heater (in de vorm van een workshop/atelier!) is minder dringend en kan rustiger voorbereid worden.
Nadelen:
– het spaargeld zal nu nóg sneller op zijn;
– de al geplaatste zonneboiler moet weg, want de warmtepomp zorgt zowel voor de verwarming als voor het warme water, en de twee toestellen kunnen niet samen in de technische ruimte… Geïnteresseerd? Of ken je iemand met interesse? Bieden kan tot 6 december, via 2dehands.be:

Te koop: Ongebruikte zonneboiler

Vóór ik Den Eik weer een tijdje alleen laat in zijn winterslaap, moet er nog veel gebeuren. Enkele dingen willen nog afgewerkt vóór de winter, en het zigeunerkampje zie ik liever niet ineenstorten door een winterprik.

Voor mij gaat alles gewoon door in de winter. De vzw zal in februari een jaar bestaan en daar moet administratief nog een en ander gebeuren, waar de voorbije tijd geen ruimte voor was. Mijn spaargeld zal op zijn en ik heb geen inkomen buiten wat giften (waar ik eeuwig dankbaar voor ben), dus de fondsenwerving heeft een extra duwtje in de rug nodig. Aangezien ik zoiets nog nooit heb gedaan, zijn alle hulp en tips welkom!

En zo gaan we dankbaar stilaan de winter in, om nieuwe energie op te doen voor het volgende bouwseizoen, want een droom neerzetten in de materie heeft zijn tijd nodig; dat kan snel gaan, maar ook zo traag en robuust als een Eik groeit…