Marieke vertelt: “In 2011 kreeg ik van mijn vader een stukje familiebos, dat ik ‘Den Eik’ noemde. Vooral voor mijn ouders gaf dat rust. Het idee was dat ik als (sinds 2004) nomadisch levende mens dan een vast plekje had waar ik heen kon wanneer ik wou en zo lang als ik wou, met genoeg 
hout voor mijn kacheltje :-). Een vast, eigen plekje, waar ik vaak een paar dagen zou kunnen zijn. Dat was het plan.
Niet, dus. Dat mocht namelijk niet van de overheid. “Den Eik ligt in verblijfsrecreatiezone, en als u daar wilt verblijven, dan MOET daar een chalet staan.” Mét een architectentekening.
Dat was wel even slikken, want DAT zat niet in mijn toekomstplannen, ik had het niet nodig en ik had er ook de financiële middelen niet voor. Ik wist dus al zeker dat zo’n weekendhuisje in feite niet voor mij was.
Toch ’trok’ er iets aan mij, iets wou in dat bouwverhaal meegaan, ondanks alle materiële hindernissen en alle twijfels van ’t gezond verstand. Door eerdere fijne ervaringen met leven in tipi’s en yurts (= gers, Mongoolse tenten) had ik namelijk altijd gezegd dat ALS ik ooit iets zou bouwen, het rond moest zijn. Rond is natuurlijker en de (levens)energie stroomt er vloeiender. Rond is zacht en koesterend. Kortom, rond is een helende vorm, intussen zelfs wetenschappelijk bewezen!
Nu was Robur – zo heet het huisje, naar de wetenschappelijke naam Quercus robur, zomereik – al van bij ’t begin bedoeld als een plek van rust en genezing voor velen: verschillende mensen hebben meermaals de helende energie van Den Eik ervaren terwijl er niet eens iets stond. Dus kwam het idee om een huisje in de vorm van een yurt te bouwen.
Dat liep niet bepaald van een leien dakje. Na een aantal schijnbare (!) tegenslagen en onverwachte wendingen zat ik bij het centrale Vuurplekje op Den Eik en vroeg mij ietwat wanhopig af hoe het nu verder moest als ik Robur écht moest bouwen, en plots ‘zei’ Den Eik tegen mij: “Of jij dat nu wilt of niet, maar Robur komt er!”
Meteen viel er een enorme last van mijn schouders. Ik realiseerde mij waarom ik mij nooit echt de eigenaar van Den Eik had gevoeld (da’s alleen juridisch zo), maar wel de hoeder. En ik was dus ook niet de eigenaar van Robur, maar wel de facilitator! Mijn taak was alleen maar uit te voeren wat er moest gebeuren om Robur in de materie te laten komen; over de rest hoefde ik mij geen zorgen te maken!
Gaandeweg werd mij ook duidelijk voor wie Robur precies bedoeld was: een plekje om weer tot jezelf te kunnen komen, vooral voor mensen met een burn-out (of ter preventie ervan), en voor kunstenaars/schrijvers die aan hun project willen werken. E
n in periodes waarin hij niet bezet is, kan Robur ruimte geven aan mini-workshops en bijeenkomsten die te maken hebben met rust, natuur, genezing en creativiteit. Als de kern maar (her)Verbinding is!
“Robur op Den Eik” (ook op Facebook te vinden) is dus een fantastisch avontuur geworden. Hij helpt mij de agenda van mijn ziel waar te maken: mildheid en verbondenheid ervaren en geven – want deze wereld heeft mildheid en de ervaring van verbondenheid nodig. Ik sta nog maar aan ’t begin, maar Robur heeft zijn natuur al helemaal waargemaakt: hij is helend bezig, brengt mensen van over de hele wereld samen die anders nooit samen zouden komen, inspireert mij en anderen, is echt steunend (en wordt gesteund), kortom, zelfs al zou morgen iemand zeggen, “Sorry, ’t kan niet doorgaan, hier stopt het”, dan heeft Robur zijn taak al volbracht!
In die ontspanning begon ik elk stapje te zetten dat nodig was om binnen de regelgeving Robur te helpen manifesteren. Zoon Kris hielp bij het ontwerp, organisch architect Marc Schepens zorgde voor de bouwaanvraag die in april 2014 vergund werd, in november 2014 kwam er een werfkast met groene elektriciteit van Ecopower en sinds eind maart 2015 puur water uit een eigen, door Backx geboorde bron van 143 m diep… de pure gift van de natuur rechtstreeks mogen gebruiken is genezend en rustgevend, helemaal in de geest van Den Eik.
Ingenieur Edwin Verkuijlen maakte de technische bouwtekeningen van de hoofdstructuur, die aannemer Tiny Verstegen begon uit te voeren: fundering, dragende structuur en dakstructuur. Begin 2016 zorgde Marc Daelemans van PURE voor een ecologische waterzuivering: een rietveld met acht soorten moerasplanten, en een biotoopje waarin het gezuiverde water uitmondt. Daarmee is de ecologische watercyclus gesloten: het water dat met groene elektriciteit wordt opgepompt en zo ecologisch mogelijk gebruikt, gaat na een natuurlijke zuivering ter plekke weer de aarde in.
Intussen klaren vaklui de kleinere klussen die echt vakmanschap vereisen of waar ik geen vrijwilligers of handige vrienden voor vind. Voor de buitenramen en -deuren, de mezzanine, het keukenplatform en het grootste deel van de loodgieterij zorgden de mensen van ARW Jouw vakman, en de schrijnwerkerij laat ik met veel plezier over aan de jonge kunstenaar Faramir en de zijnen.
De rest doe ik zoveel mogelijk zelf, met vrijwilligers van over heel de wereld, de ‘Roburgers’. 🙂 Ook organiseer ik “Ateliers” (workshops) met Wolf Jordan, mijn steun en toeverlaat voor alles wat met kalkhennep en de afwerking te maken heeft, zodat méér mensen kennis en ervaring rond ecologisch bouwen kunnen opdoen.
Zo geraakt Robur op een verbonden manier af met de hulp van velen – precies wat hij zelf altijd al wilde!
Voor de verwarming en het warm water zorgt sinds eind 2017 een warmtepomp van Geoservices. Later – in Roburs eigen tijd – komt er ook een rocket mass heater (die qua ‘back to basics’ veel beter bij Robur past, en wat mij betreft de hoofdverwarming wordt).
Wat is dat eigenlijk, zo’n rocket mass heater? Je zou het kunnen vergelijken met een tegelkachel: je stookt een of twee uur per dag voor vierentwintig uur warmte, omdat er een massa is – in dit geval leem – die de warmte absorbeert en langzaam weer afgeeft. Het is een heel heet en dus heel zuiver en ecologisch houtverbrandingssysteem dat je zelf kunt bouwen, in elke vorm die je wenst. Hij verbruikt slechts 25 % hout in vergelijking met een gewone houtkachel. En aangezien Robur in een bos staat, is het hout voorhanden – geen transport nodig. Heel kleine ecologische voetafdruk.
De bouw van de rocket mass heater zal in de vorm van een Atelier (workshop) doorgaan, die bijtijds aangekondigd wordt in de Kalender.
Begin 2017 kwamen de ramen en deuren in de buitenmuren, werden alle waterleidings- en afvoerbuizen gelegd, de elektrische bekabeling en alle voorbereidende werken voor het internationaal Atelier (workshop) ‘bouwen met kalkhennep’, voor het invullen van de muren en het leggen van de vloer (van 22 mei tot 5 juni 2017). Dat is op zich niet zo moeilijk als je weet hoe het moet, maar héél tijdrovend, omdat alles wegens de ronde vorm manueel gebeurt. Aan het eind van de workshop waren we nog niet half zover als gepland…
Toch kon in april 2019 het Tadelakt-Atelier doorgaan, waarbij onder andere de douche alvast gedeeltelijk waterdicht gemaakt werd, op een traditionele manier van de Berbers.
En zo heeft Robur op Den Eik zijn eigen, ont-haastende ‘agenda’, op een menselijk ritme – alsof hij de uitvoerders tegen zichzelf wil beschermen. 🙂 En er tegelijk voor wil zorgen dat er genoeg vrijwilligers van over heel de wereld hun persoonlijke, levensverrijkende ervaring kunnen hebben. 🙂
Ook op het juridisch-administratief vlak zaten we niet stil.
In februari 2017 werd om organisatorische en financiële redenen een vzw gesticht (een vereniging zonder winstoogmerk, cfr. een stichting in Nederland – de oprichtingsakte vind je hier) en in juni was er eindelijk ook een website, allemaal dankzij enthousiaste, betrokken helpers.
Als er zóveel hulp en steun komt, dan wijst dat toch maar in één richting? “Of jij dat wilt of niet, maar Robur komt er…”
Begin 2018 kwam de officiële erkenning als ‘goed doel’ door de Koning Boudewijnstichting. Wat er verder in 2018 en 2019 gebeurde/gebeurt, kun je volgen in de Nieuwsbrief (waarop je kunt intekenen).
Het is de bedoeling zovéél mogelijk mensen te helpen zich te (her)verbinden door hen te laten genieten van natuur, rust, genezing en creativiteit! Hier vind je de doelgroepen en mogelijke activiteiten.
De bouw van Robur op Den Eik is voor mezelf een oefening in focussen en loslaten tegelijk. De stroom van het leven, het verschil tussen gestresseerd bezig zijn en een avontuur beleven. Den Eik staat voor genieten. En voor wie graag presteert: alleen al spelend!
Zal de vzw genoeg fondsen vinden om deze droom waar te maken? Niemand kan de toekomst voorspellen, en er wordt altijd op de een of andere manier voor ons gezorgd. Zullen er genoeg mensen ter plekke mee zorgen voor (de voltooiing van) Robur op Den Eik? Daar durf ik op te vertrouwen! Als Robur er echt moet komen, zal hij er komen!
Op Den Eik gaat alles trouwens ongelooflijk mooi, in mijn ervaring althans. Er zijn echt heel wat momenten dat ik het idee heb dat alles op een véél hoger plan buiten mij om geregeld wordt, dat de verwezenlijking van dit project onbewust ‘geleid’ wordt, dat alles waar ik zelf geen controle over heb ‘volgens plan’ in orde wordt gemaakt. En dat geldt zowel voor de mensen die ik mag ontmoeten als voor allerlei gebeurtenissen: er heerst een synchroniciteit waar ik gee
n vat op heb, en die een essentiële rol blijkt te spelen in het manifesteren van Robur.
Dat geeft een bemoedigende kick, het spoort mij – en intussen al een paar anderen! – aan om door te gaan. Mee dankzij de gedragen steun van familie en vrienden, van alle ‘Roburgers’, wordt Robur steeds meer ook in de materie werkelijkheid!
Steun je mee?”
Ben je actief in de zorgsector en werk je met mensen met een (dreigende) burn-out? Hier is een oproep tot samenwerking! Het zou toch fantastisch zijn als therapeuten – in samenspraak met de vzw en elkaar – gebruik kunnen maken van een ecologisch hobbithuisje in een bos, een plek die ze helemaal naar eigen goeddunken kunnen uitbouwen ter behandeling en ter preventie van burn-out!
En kijk ook even hier…
Of wil je komen helpen als vrijwilliger? Welkom!