… en in onze samenleving vraagt het moed om hulp te vragen!
En dat is wat Robur op Den Eik nu moet doen – en dat doet hij via zijn handen en voeten: ik dus. En dus schrijf ik jou een brief.
Lieve vrienden,
Een paar dierbare en bezorgde vriendinnen spraken mij aan over de situatie op Den Eik en de mails die ik gewoonlijk uitstuur. Blijkbaar kom ik zó sterk en positief over dat jullie denken: “O, fijn, ze heeft alles onder controle!”, en misschien denken dat er wel hulp genoeg is?
Dat is dus NIET zo.
“Je moet die hulp durven vragen!” zeiden mijn vriendinnen…
En dat is waar…
Doordat het kalkhennep-atelier niet eens half heeft afgemaakt wat er eigenlijk gepland was, zit ik nu met nog gigantisch veel werk, allemaal arbeidsintensief handwerk. In mijn eentje ga ik de ruwbouw van Robur vóór de winter NIET klaarkrijgen, en dat zou om allerlei redenen funest zijn.
En ja, we hebben het allemaal druk, en ja, er komt zoveel op ons af…
En toch vraag ik nu echt jullie hulp: ik ben sterk en positief EN ik heb jullie hulp HEEL HARD nodig! De jarenlange stress tast mijn gezondheid stilaan ernstig aan. Ik ga al te lang over mijn (fysieke en HSP-)grenzen. Als IK het niet meer kan trekken, houdt het project Robur op Den Eik op, en hoewel ook dat gewoon ’tot het leven behoort’ zou dat toch echt wel jammer zijn…
Ik ben mij ervan bewust dat ik nu een taboe doorbreek. Het taboe van altijd sterk en positief (moeten) zijn. Dat is zó sterk aanwezig, ook in mij, dat ik de situatie niet eens dóórhad en die vriendinnen nodig had om mij dat even heel duidelijk te maken. Ik voel mij immers de hele tijd ook zo dánkbaar voor alles wat er wél is… en ik wil niet dat mensen zich gedwongen voelen, want er ‘moet’ al zo veel…
Maar ook ik ben kwetsbaar, en het is moedig als we onze kwetsbaarheid durven laten zien. ROBUR OP DEN EIK HEEFT JULLIE NODIG, en ik ben in mijn eentje ook maar een mens. Ik kan niet (meer) ten dienste staan van anderen als ik zelf onderuit ga.
Dus ofwel heb ik veel geld nodig om de verdere werken door vaklui te laten doen, ofwel heel veel helpende handen (en eigenlijk allebei :-)), die deze zomer en herfst komen meebouwen. Hoe meer helpende handen, hoe minder werk voor elk apart! Je hoeft er niets voor te kennen, een beetje handig zijn is voldoende. Creatief zijn is een grote plus, maar is niet noodzakelijk. En je mag werken op je eigen tempo, dat doe ik ook.
Ik voel wel dat het zo moet, hoor. Mijn vriendinnen (een engel en een elfje ;-)) hielpen mij eigenlijk weer op het juiste en meest realistische spoor: Robur wordt nu eenmaal gecreëerd voor, maar ook dóór heel veel mensen (en engelen en elfjes en kobolden en kabouters)…
Dus als je het project (of mij) een warm hart toedraagt en je hebt écht de intentie om te komen helpen, wil je dan eens kijken in je agenda voor juli of augustus, voor oktober of november? Er hebben al wel veel mensen gezegd dat ze eens wilden komen helpen, maar je weet hoe dat gaat, hé, als je dan niet concreet een datum afspreekt…
En/of – dat is al even nodig – steun het project door een gift, rechtstreeks op het rekeningnummer van Robur op Den Eik vzw (BE82 5230 8087 7968 (SWIFT: TRIOBEBB)), of via deze website.
Ook een grote hulp: verspreid deze boodschap op een persoonlijke manier in je eigen netwerk, praat erover met vrienden en familie, zodat Robur op Den Eik een steeds groter draagvlak en fundament krijgt!
Heel erg bedankt, namens mijn lichaam en namens Robur op Den Eik vzw!
En zéker ook dank aan wie al op de een of andere onschatbare manier hielp/helpt…
Lieve, dankbare groet,
Marieke
0 reacties